Volunteer Vietnam - Vietnam Life
Door: Esthergoessabbatical
Blijf op de hoogte en volg Esther
23 Februari 2016 | Vietnam, Da Nang
Hallo hallo, daar ben ik weer, fris en fruitig haha! We verblijven nu met 8 vrijwilligers in ‘the Greenhouse’ hier in Da Nang bij Volunteer Vietnam (VV) en het is een goed team met allen op dezelfde golflengte, verschillende types en leeftijden van 17 tot 63 jaar. Afkomstig uit Zwitserland (3), Canada (1), Australië (1) en Nederland (2 – uit Amersfoort en Wierden!) zetten we ons dagelijks in bij de eerder genoemde projecten. Het is bijzonder om ook hier aan deel te nemen, de afwisseling en kennismakingen, de vele tekortkomingen en de knuffels, de soms erg schrijnende situaties en de hartelijke lach, de koude voetjes en de heerlijke (soms vals gezongen) liedjes.
Nu ik hier aan het werk ben, ondersteun ik o.a. ook bij de fysio, maar ik hou het bij lichte massage en de simpele handelingen en oefeningen, ben te bang om hun brose botten te breken. Spraak oefeningen voor
degenen die een beroerte hebben gehad, d.m.v. tongoefeningen.
We verschonen de babies (fantastische poepluiers, niet mijn hobby maar ja…), de fles geven, afvegen van snotterbellen, het vasthouden, knuffelen en wiegen.
Met de echte oudjes bewegingsoefeningen doen zoals met een zachte bal gooien en vangen, spelletje met een hoepel, ondersteunen bij het wandelen (soms in een erg sloom tempo), handen klappen en armen
zwaaien etc.
Het naar buiten brengen in de frisse lucht en het wandelen met de (soms vastgebonden) verstandelijk gehandicapte kinderen aan de hand of in de rolstoel, desnoods op de rug dragend en ze de vrijheid laten voelen maar voornamelijk ook om te genieten van de aandacht en warmte!
Een praatje maken met de oudjes die 24 uur per dag in de ‘Heaven’ kamer op bed liggen (we hebben de naam veranderd..), helpen met het eten geven en aandacht geven.
Spelenderwijs Engelse les geven aan de kleuterklas en lagere school, denk aan ABC, 123, Apple, Boat, Cat, Dragon etc.
En overal waar nodig bieden we ook enige persoonlijke verzorging zoals nagels knippen, nagels verven (als er tenminste nog iets tijd over is).
Euhm… ze zullen me zeker straks niet missen vanwege de liedjes die ik zing, ik flans van allerlei woorden in het Engels en Nederlands aan elkaar, de tekst maakt niet, het gaat toch om de melodie?... :-) Wanneer
mogelijk, dans ik ook met ze of ik trek gekke bekken (da’s niet zo moeilijk voor mij). Ik heb mijn rode ronde neus ook bij me! Een lach is ook al een hoop waard!
Bij deze laat ik jullie weten dat ik het resterende donatiegeld € 425,- voor Vietnam heb uitgegeven aan:
5 water/gel matrassen, 10 zachte matrassen, 10 lange rolkussens, een blender, 2 drink-tuit bekers, 6 tuigjes.
Samen met nog ander resterende donatiegeld van 2 vrijwilligers hebben we ook 5 nieuwe baby-matrasjes
kunnen kopen. Foto’s volgen op Facebook!!!
Uit eigen zak heb ik allerlei materiaal gekocht om een ‘voel-bord’ te gaan maken en voor 1 van de VV medewerkers 'Noang', betaal ik de rest van haar studiegeld, boeken en examengeld zodat zij later weer andere VV medewerkers kan trainen! Dit weet ze nog niet maar heb het al geregeld, op mijn dag van vertrek, overhandig ik haar een brief met uitleg waarom.
De andere kant van mijn verblijf hier is, dat ik nu veel van het dagelijkse Vietnamese leven, cultuur en traditie zie en meemaak. We maken deel uit van Mr. Viet’s familie en vrienden, de geschiedenis en verhalen. De mensen en kinderen op straat, de vriendelijkheid en zeker de gastvrijheid, de Vietnamese menukaart waarvan ik geen idee heb wat het betekent maar uiteindelijk best lekker smaakt, de vele ratten rondom alle huizen en afval, de verlichte kinderfietsjes met een zitje voorop, Lady Buddha en de orchideën, de geslachte rauwe kippen hangend in de open vitrine met vliegen, de baquettes en harde matrassen, de honderden brommers en duizenden geluiden, de muggen in de avond en de schrale zon, de mondkapjes en bedekte lichaamsdelen (bruin worden is helemaal niet populair), de karaoke en vaak slechte gebitsverzorging, de rijsthoeden en kleurrijke lampionnen en andere figuren, de wierook en rood geverfde haren. De Vietnamese taal is erg lasting om te leren, met de verkeerde klemtoon of verkeerde uitspraak , zeg je al iets anders, je struikelt met je tong en neus over woorden die bijna niet uit te spreken zijn op hetzelfde moment, “cam on” betekent dankjewel en “bla” betekent ei…
Da Nang is weliswaar niet zo bruisend en super aantrekkelijk, je kunt de aantal toeristen op 2 handen tellen, maar als je voldoende tijd hebt zie je dat er écht wel meer te zien is in de omgeving dan je zou verwachten.
In Hoi An daarentegen, zo’n 25km verderop, struikel je over de toeristen. Het is dan ook een zeer lieflijk en mooi stadje, ook bekend vanwege de kleermakers! Nu ben ik hier al 2 keer geweest vanwege de sfeer en de rust, heb een heerlijke massage gehad en een boottochtje over de rivier.
Met de Easy Rider (denk nu niet aan een motorbende) heb ik een tour op de motor gehad via rijstvelden en de mooie natuur, dorpjes, oorlogsgraven en herdenkingsmonumenten, MySon (tempelcomplex), de kustweg, Marble Mountain, rijstpapier, potterijen etc.
A.s weekend hebben we een Teamuitje met alle medewerkers en vrijwilligers, ergens in het westen-noordwesten, dichtbij de grens van Cambodja en Laos, zo’n 450km verderop, waar we ook een minority
bergbevolking zullen bezoeken, watervallen, kampvuur etc. Heb er zin, een ‘verzetje’ is ook zeer welkom, even echt weg van de soms confronterende en verdrietige (werk)situaties (hoe machteloos kun je je soms voelen?).
Het gaat goed met me, maar kom alleen niet van de verkoudheid af, heel vreemd. Echt warm is het niet, nog niet, de temperatuur hier is gemiddeld zo’n 25C en ‘s avonds koelt het nog meer af. In Hanoi is het nog veel koeler terwijl het in Saigon (Ho Chi Minh) zweten is. Als ik het hier erop heb zitten, ga ik nog reizen en meer van het land zien en genieten!
Veel liefs van mij, Esther xxx
Nu ik hier aan het werk ben, ondersteun ik o.a. ook bij de fysio, maar ik hou het bij lichte massage en de simpele handelingen en oefeningen, ben te bang om hun brose botten te breken. Spraak oefeningen voor
degenen die een beroerte hebben gehad, d.m.v. tongoefeningen.
We verschonen de babies (fantastische poepluiers, niet mijn hobby maar ja…), de fles geven, afvegen van snotterbellen, het vasthouden, knuffelen en wiegen.
Met de echte oudjes bewegingsoefeningen doen zoals met een zachte bal gooien en vangen, spelletje met een hoepel, ondersteunen bij het wandelen (soms in een erg sloom tempo), handen klappen en armen
zwaaien etc.
Het naar buiten brengen in de frisse lucht en het wandelen met de (soms vastgebonden) verstandelijk gehandicapte kinderen aan de hand of in de rolstoel, desnoods op de rug dragend en ze de vrijheid laten voelen maar voornamelijk ook om te genieten van de aandacht en warmte!
Een praatje maken met de oudjes die 24 uur per dag in de ‘Heaven’ kamer op bed liggen (we hebben de naam veranderd..), helpen met het eten geven en aandacht geven.
Spelenderwijs Engelse les geven aan de kleuterklas en lagere school, denk aan ABC, 123, Apple, Boat, Cat, Dragon etc.
En overal waar nodig bieden we ook enige persoonlijke verzorging zoals nagels knippen, nagels verven (als er tenminste nog iets tijd over is).
Euhm… ze zullen me zeker straks niet missen vanwege de liedjes die ik zing, ik flans van allerlei woorden in het Engels en Nederlands aan elkaar, de tekst maakt niet, het gaat toch om de melodie?... :-) Wanneer
mogelijk, dans ik ook met ze of ik trek gekke bekken (da’s niet zo moeilijk voor mij). Ik heb mijn rode ronde neus ook bij me! Een lach is ook al een hoop waard!
Bij deze laat ik jullie weten dat ik het resterende donatiegeld € 425,- voor Vietnam heb uitgegeven aan:
5 water/gel matrassen, 10 zachte matrassen, 10 lange rolkussens, een blender, 2 drink-tuit bekers, 6 tuigjes.
Samen met nog ander resterende donatiegeld van 2 vrijwilligers hebben we ook 5 nieuwe baby-matrasjes
kunnen kopen. Foto’s volgen op Facebook!!!
Uit eigen zak heb ik allerlei materiaal gekocht om een ‘voel-bord’ te gaan maken en voor 1 van de VV medewerkers 'Noang', betaal ik de rest van haar studiegeld, boeken en examengeld zodat zij later weer andere VV medewerkers kan trainen! Dit weet ze nog niet maar heb het al geregeld, op mijn dag van vertrek, overhandig ik haar een brief met uitleg waarom.
De andere kant van mijn verblijf hier is, dat ik nu veel van het dagelijkse Vietnamese leven, cultuur en traditie zie en meemaak. We maken deel uit van Mr. Viet’s familie en vrienden, de geschiedenis en verhalen. De mensen en kinderen op straat, de vriendelijkheid en zeker de gastvrijheid, de Vietnamese menukaart waarvan ik geen idee heb wat het betekent maar uiteindelijk best lekker smaakt, de vele ratten rondom alle huizen en afval, de verlichte kinderfietsjes met een zitje voorop, Lady Buddha en de orchideën, de geslachte rauwe kippen hangend in de open vitrine met vliegen, de baquettes en harde matrassen, de honderden brommers en duizenden geluiden, de muggen in de avond en de schrale zon, de mondkapjes en bedekte lichaamsdelen (bruin worden is helemaal niet populair), de karaoke en vaak slechte gebitsverzorging, de rijsthoeden en kleurrijke lampionnen en andere figuren, de wierook en rood geverfde haren. De Vietnamese taal is erg lasting om te leren, met de verkeerde klemtoon of verkeerde uitspraak , zeg je al iets anders, je struikelt met je tong en neus over woorden die bijna niet uit te spreken zijn op hetzelfde moment, “cam on” betekent dankjewel en “bla” betekent ei…
Da Nang is weliswaar niet zo bruisend en super aantrekkelijk, je kunt de aantal toeristen op 2 handen tellen, maar als je voldoende tijd hebt zie je dat er écht wel meer te zien is in de omgeving dan je zou verwachten.
In Hoi An daarentegen, zo’n 25km verderop, struikel je over de toeristen. Het is dan ook een zeer lieflijk en mooi stadje, ook bekend vanwege de kleermakers! Nu ben ik hier al 2 keer geweest vanwege de sfeer en de rust, heb een heerlijke massage gehad en een boottochtje over de rivier.
Met de Easy Rider (denk nu niet aan een motorbende) heb ik een tour op de motor gehad via rijstvelden en de mooie natuur, dorpjes, oorlogsgraven en herdenkingsmonumenten, MySon (tempelcomplex), de kustweg, Marble Mountain, rijstpapier, potterijen etc.
A.s weekend hebben we een Teamuitje met alle medewerkers en vrijwilligers, ergens in het westen-noordwesten, dichtbij de grens van Cambodja en Laos, zo’n 450km verderop, waar we ook een minority
bergbevolking zullen bezoeken, watervallen, kampvuur etc. Heb er zin, een ‘verzetje’ is ook zeer welkom, even echt weg van de soms confronterende en verdrietige (werk)situaties (hoe machteloos kun je je soms voelen?).
Het gaat goed met me, maar kom alleen niet van de verkoudheid af, heel vreemd. Echt warm is het niet, nog niet, de temperatuur hier is gemiddeld zo’n 25C en ‘s avonds koelt het nog meer af. In Hanoi is het nog veel koeler terwijl het in Saigon (Ho Chi Minh) zweten is. Als ik het hier erop heb zitten, ga ik nog reizen en meer van het land zien en genieten!
Veel liefs van mij, Esther xxx
-
23 Februari 2016 - 23:16
Ineke Eeftink :
Hallo Essie
mooi dat je het zo goed naar je zin hebt,mooie foto's op Facebook, geniet van je tijd daar. En ik hoop dat je van je verkoudheid af komt, vervelend dat het zo lang duurt.
Geniet ook zeker van je laatste wekenals je gaat rondreizen.
Doe kalm aan maar geniet vooral. Dikke knuffel Ineke -
24 Februari 2016 - 17:36
Lida Oppewal:
Hoi Esther,
Ik wist wel dat je Hoi An een leuk plekje zou vinden, wij hebben er ook zo genoten. Wij hebben ook een boottocht gemaakt, heerlijk gefietst in de omgeving. Heb je ook een lampion gekocht in Hoi An? ik wel, hele kleintjes die ik kon opvouwen in de rugzak. En natuurlijk hebben wij ook achterop gezeten bij de Easy Riders!
Veel plezier en succes met alle dingen die je doet. En beterschap met je verkoudheid.
Veel groetjes van Lida
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
